3e verslag van de zomertrip

De tijd vliegt voorbij.
Huub en Ben zijn op 24 juli veilig in Ghana aangekomen, maar inmiddels (zondag 9 aug) ook al weer vertrokken.
Ben was vorig jaar tijdens zijn bezoek aan Ghana beroerd en heeft er niet van kunnen genieten. Dit keer was dat heel anders. Hij heeft met volle teugen genoten en wij van hem.

De bruiloft van Paul en Lydia was heel mooi allemaal. Eerst vrijdag op het ‘ gemeentehuis’ en zondag een zegen in de kerk, daarna een soort korte receptie en tenslotte lunch/feest bij de pleegmoeder van Paul.
Van maandag tot donderdag zijn we (Huub, Ben, Marli en ik) met Paul en Lydia naar een heel knus soort strand resort geweest. Dat was heerlijk genieten en op een heel ontspannen manier kennis maken met Paul. Onze nederlandse vrienden, Arrie en Afke, die we nog kennen van de tijd dat ze ook in Ghana woonden, waren er ook. Dat was een heel leuk weerzien en mooie gelegenheid om bij te praten. Zij kennen Lydia ook nog van toen ze een klein meisje was.

Een paar dagen na deze korte vakantie zijn Huub en ik op maandag 3 augustus met Paul & Lydia en pleegkinderen John en Danzumah naar het noorden gereden. Het was een lange, vermoeiende rit van 17 uur, maar is, ondanks dat ik veel last van mijn buik bleef houden, allemaal goed verlopen. Onderweg hebben we pleegdochter Mariama en haar man en 3 kleine kinderen bezocht. Ze woonden jaren lang in een heel kleine behuizing van het ziekenhuis waar ze beide werken, maar waren nu net in hun eigen nieuwe huis getrokken. Een knots van een huis met 6 slaapkamers, zodat er altijd ruimte is voor ons of andere bezoekers die willen blijven slapen. Het huis is een beetje te sjiek naar mijn smaak, maar geweldig natuurlijk om te zien wat ze samen opgebouwd hebben door hard werken, veel sparen en goed plannen. En fijn dat ze ook door het beschikbaar stellen van accommodatie hun bijdrage willen leveren aan het werk van Onyame.

In Sandema was het een fijn weerzien met alle kinderen en medewerkers van het project daar. Twee kinderen hebben sinds kort
'ouders' die hen financieel geadopteerd hebben en waren blij van hun 'vader en moeder' te horen, kadootjes te krijgen en foto's te zien.

De eerste dag het werk geinventariseerd en veel besprekingen gehad en ‘s avonds een feestje ter ere van de bruiloft van Lydia en Paul. Lydia heeft 2 zusjes en een broer die allemaal in het fosterhome wonen of gewoond hebben en heeft er zelf regelmatig vrijwilligerswerk gedaan en is dus heel eigen met de kinderen. Het was voor hen een eerste kennismaking met Paul, wat allemaal goed verliep. We hebben met elkaar op een laptop naar de filmpjes en foto’s van de bruiloft gekeken, taart gegeten en met frisdrank op het bruidspaar getoast.

Woensdag zijn we de hele dag in het dorpje Doninga geweest om daar te filmen voor de “promotie/voorlichtings filmpjes” die we voor de stichting willen maken. Lydia, Vida en een vrouw van ons microkredieten project werden gefilmd. Huub deed het film-werk en ik gaf aanwijzingen. Het was heel leuk maar ook zeer enerverend om te doen. We hebben in het ouderlijkhuis van Lydia ook nog film en foto’s laten zien van de bruiloft.

Ondertussen had ik mezelf op een glutenvrij dieet gezet en namen mijn buikklachten gelukkig geleidelijk af. Maar ik bleef me helaas, door slecht slapen, weinig eten en drukke dagen niet fit voelen. Donderdag kreeg Huub last van diarree en dacht hij malaria te hebben. Maar een test sloot dat gelukkig uit. Met wat medicijnen en ORS bleef hij op de been.

Donderdag hebben we de geiten en schapen die we op het terrein bij ons fosterhome hadden, naar Doninga vervoerd. Het blijkt toch te lastig om in Sandema het vee bij elkaar te houden. Ook diefstal (‘s nachts over de muur rondom het terrein) was ontmoedigend. De kinderen wilden graag 1 schaap en 1 geit houden, zodat ze daar voor kunnen blijven zorgen.

Terwijl Huub en ik vrijdag middag weer uit Sandema vertrokken, bleef Vida (die met de bus naar het noorden was gekomen) achter om een aantal werkzaamheden af te ronden en medewerker Noah te helpen met het kopen van meer schapen en geiten. We hebben nl. besloten om de vrouwen van het micro kredieten project elk 4 dieren te lenen ipv. 2, zodat hun eigen veestapel wat sneller uit kan groeien. De bedoeling is dat men na 3 jaar 5 dieren terug geeft aan het project, zodat we wat inkomsten hebben en we weer meer mensen dieren kunnen lenen. De vrouwen zijn er erg blij mee, maar het is nog een hele klus om de dieren te kopen. Per markt zijn er maar zo’n 10 – 15 beschikbaar en we hopen er dit jaar zo’n 160 te kunnen kopen.
De bedoeling is dat iedereen die een paar dieren leent, ook een paar bomen plant om verarming/verdorring van het land door het grazen van de dieren tegen te gaan. Deze boompjes heb ik weer uit het landbouwproject in Chera kunnen halen en zijn met de motorking opgehaald en verstrekt in de dorpen. Een paar jongens wiens scholing door Onyame betaald wordt, hebben nu vakantie en helpen met het uitdelen en planten van de boompjes. Mooi om te zien hoe de verschillende projecten elkaar op deze manier aanvullen en ondersteunen.

Zaterdagochtend is Huub met een binnenlandse vlucht terug naar Accra gevlogen. Daar werd hij door Ben en een paar anderen met een taxi opgehaald van het vliegveld. Zondagavond zijn Huub en Ben weer vertrokken richting Nederland.
Ik ben terug gegaan naar het gezondheidsproject in Chera. Na alle hectiek van de voorgaande weken was het heerlijk om even een paar dagen helemaal alleen in de ‘middle of nowhere’ te zijn.
Het werk en de weersomstandigheden zaten helaas niet mee, en hoewel ik het soms even heel frustrerend vond, is het een anders dan gepland, maar toch heel zinvol verblijf geweest.
Dinsdag avond voegden Vida, John en Danzumah zich bij mij en zijn we woensdag ochtend weer richting Accra vertrokken. Vanaf Chera is het wat minder ver dan vanaf Sandema en we hebben onderweg geen bezoekjes afgelegd dus we waren dan ook binnen 14 rijden weer veilig thuis.
Hier wachtten de kinderen weer met smart op ons en ligt er ook nog een flink portie administratieve taken op me te wachten. Ik hoop die binnen de komende week allemaal af te kunnen ronden en het laatste weekend voor ons vertrek op maandag 24 augustus, vrij te houden voor wat ontspanning en genieten met de kinderen.

Marli is ondertussen ook een week wezen logeren bij vrienden waar ze vroeger mee is opgegroeid. Leuk om te zien hoe ze zich nog verbonden en 'thuis' voelt met hen.
Zij blijft genieten van alle contacten en het leven hier.